Naruto Shinobi Elite - elitarne forum o Naruto

- Skały są najlepsze! Zwłaszcza, kiedy można w nie kogoś wbić!
   Mierzę Hidana wzrokiem. Nie trzeba być wielkim mózgowcem, żeby dostrzec kosę w jego łapach. W takim razie moja dłoń sięga do torby i wydobywa nunchako. Trochę szybkich, świszczących zamachów przed sobą i za plecami, rozciągnięcie nóg i staję z uśmiechem w pozycji, gotów do walki. Silniejsze umiejętności jeszcze zachowam na później.

To nie było specjalnie trudne do uniknięcia. Jednak zamiast stosować proste uniki, wolałem zrobić salto w tył z jednoczesnym kopnięciem kosiarza w twarz. Jego potrójna kosa tymczasem pomknęła dołem - z powodu samej budowy byłoby niemożliwe poderwanie jej podczas zamachu w górę, a zwłaszcza obrócenie powierzchnią tnącą w moją stronę. Wylądowałem na ugiętych nogach i rzuciłem szybko okiem na przeciwnika, żeby ocenić, czy moje kopnięcie go trafiło. Nunchako tymczasem wykonywałem młyńce przy prawym boku.

W chwili uderzenia w stopę poczułem, że mój przeciwnik dobrze się zna na walce. Kiedy ujrzałem mocny zamach lewą ręką i kosę opuszczającą jego dłoń, przewróciłem się błyskawicznie na bok i przetoczyłem po ziemi. Pomimo skalistego podłoża, długotrwały trening doprowadził do tego, że wyszedłem z upadku bez szwanku. Ponadto przeciwnik rzucał kosą z obniżonej pozycji, więc albo leciała nisko przy ziemi, albo nieco się wznosiła. Słysząc w uszach jej wycie w powietrzu i ustalając na tej podstawie położenie morderczej broni, doskoczyłem i zadałem nunchako serię mocnych ciosów w dłoń trzymającą kunaia.

Na początku pewna wątpliwość, bo właściwości Kawarimi nie zostały jeszcze w pełni pokazane w anime. Nie wiem, jak to jest z ruchomymi przedmiotami - czy po wykonaniu zamiany nadal są w ruchu? I kolejna wątpliwość - skoro zaatakowałem po uprzednim przetoczeniu się na bok, to uderzałem z nieco innego położenia niż przed wyrzuceniem kosy. W takim razie faktycznie powinna pojawić się przede mną, ale od razu polecieć w bok - w tą stronę, w którą ją wyrzuciłeś. Bo skąd niby zwykłe narzędzie ma wiedzieć, że powinno lecieć na mnie?
   Te wątpliwości są jeszcze do wyjaśnienia. Jednak póki co załóżmy, że faktycznie pojawiła się tam, gdzie stałeś i poleciała w moją stronę. Oznacza to, że uderzenie nunchako zamiast w Twój nadgarstek trafiło w nią i zbiło ją z toru lotu (nic nierealnego - kosa nie jest gruba ani ciężka, więc zmiana kierunku nie była trudna), przez co zamiast w poziomie obróciła się w pionie i wylądowała z brzękiem na ziemi. Podczas jej chaotycznego obrotu odskoczyłem z wyrazem zaskoczenia na twarzy i odwróciłem się w stronę sześciu Hidanów, gotów na atak.

Ostatnio edytowany przez Maito Gai (2008-01-06 17:37:08)

Odskoczyłem w tył i spojrzałem z uśmiechem na sześciu Hidanów. Wprawdzie podczas uniku była szansa na smagnięcie więcej niż jednego z nich nunchako po głowie, jednak nie uznaję atakowania bronią nieuzbrojonego przeciwnika. Teraz więc patrzę na tą pocieszną gromadkę.
- Całkiem nieźli jesteście, staruszkowie! Ale z waszą piątką muszę się na razie pożegnać! - powiedziałem z szerokim uśmiechem, po czym przerzuciłem nunchako przez ramię, uwalniając w ten sposób dłonie. W jedną z nich chwyciłem pokaźną garść ostrych kamyków z ziemi, zaś druga zaczęła raz po raz ciskać nimi w przeciwników, po kilka naraz. Kamyki są na tyle małe, że szansa na sparowanie kosami wszystkich jest niemal zerowa. Jednocześnie są na tyle ostre i ciężkie, żeby skaleczyć w przypadku trafienia. A do rozwiania Bunshina zadanie takiej rany powinno wystarczyć.

Bardziej niż atak klonów sparaliżowało mnie zdziwienie - ten siwy koleś mnie też miał za staruszka? Kiedy mój widok zasłonił dym, poczułem w sercu czystą energię trzydziestoparuletniej młodości i słuszny gniew. Nadszedł czas pokazać, czym jest prawdziwa energia!
  Gdy kosa zbliżyła się do moich nóg i mnie podcięła (rozumiem przez to, że była blisko i przewróciło mnie szarpnięcie nią - gdyby to miało być normalne cięcie, uniknąłbym na podstawie dźwięku), ani kropla krwi nie poleciała na ziemię. Noszone na nogach ciężarki i sam kombinezon wzięły ostre brzegi na siebie i skóra nie została draśnięta. W chwili, kiedy próbowałem się obrócić w locie dla złapania równowagi, zostałem trafiony ciosem i wygiąłem się w łuk dla zamortyzowania go, a pozostałe wychwyciłem na pół instynktownie, patrząc na ruch ręki Hidana pod niemożliwym kątem. Poczułem, jak nunchako spada mi z ramienia i na ziemię, w tej samej chwili sam także przykucnąłem i porwałem je w dłoń. Usłyszałem gwizd wiatru - kosa przeciwnika opadała prosto na mnie.
Błysk metalu, jedno mrugnięcie okiem...
Po czym rączka kosy została zablokowana przez nunchako trzymane przeze mnie w dłoniach. Jego naciągnięty łańcuch wziął na siebie cały impet uderzenia. Zanim Hidan zdążył zareagować, przerzuciłem jeden z uchwytów nunchako przez rączkę kosy na tą samą stronę co drugi i chwyciłem je (uchwyty)w obie ręce. Łańcuch zablokował się na jednym z trzech ostrzy i w efekcie uziemiłem teraz kosę przeciwnika, trzymając ją w stalowej pętli.
To jednak nie był koniec - Hidan chciał trafić mnie niskim kopniakiem. Skoczyłem nad jego nogą w tył, wyszarpując mu kosę z rąk. Na odchodne wykorzystałem też moment, gdy jego noga była wyprostowana i kopnąłem w piszczel. Obroniłem Młodość.
- Nie jest lekko... Kto wie, może nawet będę musiał skorzystać z Konoha Senpuu!